Hayat

   Kerem Akça: Hollywood’da memuriyet yapsa da bir türlü düzgün senaryo bulamadığı için emekleri boşa giden Daniel Espinosa, bu kez “Yaratık” (“Alien”) soyundan bir bilimkurgu filmine imza atmış. Senaryo ise “Deadpool” ve “Zombieland”in matrak diyalogları ile dönüştürücü karakterlerinin müsebbibi olan senarist ikilisine ağır gelmiş. Filmde kalamar-mürekkep balığı arası, denizde saldirması beklenebilecek tek bir yaratığın vahşetine inanmak çok zor. Sonradan ‘peygamber böceği’ne dönüşen bu ‘Ed Wood’u memnun edecek tasarım bu yüzyılda gülünç duruyor. Böylece ister istemez 50’lerin kendini ciddiye alan B-tipi yaratık tasvirleri akla geliyor. “Hayat”ın 80’lerin ‘Critters’, ‘Gremlins’, ‘Ghoulies’ gibi çoğalabilen kült yaratıklarına öykünmemesi uçurumdan aşağı sürüklenmesine yol açmış. Uzayda geçen, ‘bilimkurgu-korku’ damarlı uzaylı yaratık istilası filmi yapay ve ilkel duruyor. Espinosa’nın reji becerisi de “Düşmanı Korurken”den beri geriliyor.

                  

   Selin Gürel: “Hayat”, “Yaratık”ın yeniden yorumlanan bir versiyonu olmadığı için, ille de onunla karşılaştırılması gerekmiyor. Daniel Espinosa’nın, formülün üzerine bir şeyler eklemek gibi bir derdi yok, kaldı ki bu işi ön bölümlere girişmiş olan Ridley Scott bile başaramıyor. Espinosa, kapana kısılmışlık duygusunun dehşetle çarpışmasından doğan ve asla modası geçmeyen o etkili çaresizliğin peşinde. “Hayat”, bir yaratık korkusu olarak eski model, bir bilimkurgu olarak yavan kalsa da, amaçladığı etkiye ulaşmakta zorlanmıyor. Gerilimi sahici, finali sürprizli. Karakterlerinin yerinde olmak istemeyeceğiniz türden.

   Atilla Dorsay: Vahşi gezegenlerde yaşam izi bulma, sayısız filmde rastlanan bir tema olmuştu. Bu filmdeyse filmin ana teması ve asıl konusu oluyor. Film parmak ısırtan bir teknik olgunlukla, üst üste yığılan bir özel efekt bombardımanıyla ve dur durak bilmeyen bir tempoyla anlatılmış. Devamını oku

   Mehmet Açar:  Yönetmen Daniel Espinosa, özellikle yaratığın ortaya çıktığı ilk sahnelerde bence çok iyi iş çıkarıyor. Ama final sahnesini dışarda tutarsak, son bölümde Calvin’e karşı verilen mücadelenin biraz tekrara girdiği kesin. Devamını Oku

   Serdar Akbıyık: Evrenin işleyişini öğrendikçe, kurallara ve varoluşun gereklerine baktıkça iyi kalpli uzaylılar safsatasının bir Hollywood uydurması olduğu gerçeğini kabul etmeliyiz. Uzaylılar eğer varlarsa bizi sömürmek için gelirler veya dünyaya ortak olmak için. Bu film bütün bunları düşündürüyor. Devamını Oku

   Tuğçe Madayanti Dizici:  Yenilikçi bir bilim kurgu beklentiniz olmazsa, temposu hiç düşmeyen, heyecanı ve merakı eksik etmeyen, iyi oyunculukların olduğu bu film gayet keyifle izlenebilir. Devamını Oku

   Burak Göral: “Hayat”ın adında da belirttiği gibi, kainattaki bütün varlıkların esas amacının yaşamı sürdürmek olduğunu anlatmak dışında bir derdi bulunmuyor. Peki böyle bir derdi olmasa da seyredenlere iyi vakit geçirtiyor mu diye sorarsanız cevap kesinlikle evet olur. Devamını Oku

   Murat Erşahin: ‘Arrival’ özlü bir felsefi içerikle buluşsaydı tadından yenmezdi bu öykü diye düşünsek de; filmi, muadilleri çok olan ama ‘üzerine bir şeyler konmuş’ benzer filmler klasörüne kaldırıyoruz zihnimizin. Yaşadığımız gezegene ve ‘yaşamın nefes alıp vermek adına mutlaka bir yolunu bulmasına’ dair değiniler, genetiğiyle oynanmış hikayenin zengin alt metinleri oluveriyorlar. Görüntü yönetmeni Seamus McGarvey’in birinci sınıf çalışması kayda değer ayrıca! Devamını Oku

   Uğur Vardan: ‘Hayat’ı, ‘Alien’a bir saygı duruşu olarak da kabul etmek mümkün, yeni nesle böyle bir öyküyü sunma hamlesi olarak da… Ama ben, ortada orijinal bir yapıt varken ‘imitasyon’unu gereksiz olarak addetmekten yanayım. Devamını Oku 

   Şenay Aydemir: “Düşmanı Korurken” (Safe House, 2012) ve “44. Çocuk” (Child 44, 2015) gibi vasatı aşamayan filmlere imza atan Daniel Espinosa’nın bu şansı pek iyi değerlendiremediği de geçsin kayıtlara. “Deadpoll” ve “Zombieland” gibi eğlenceli yapımları kaleme alan Rhett Reese – Paul Wernick ikilisinin senaryosunun orijinal olduğunu söylemek de imkânsızlaşıyor haliyle. Devamını Oku

   Nil Kural: Filmin üzerinde durduğu fikir; “Tanrıcılık oynayan bilim insanlarının belalarını bulmaları” ise 1950’lerden beri muhafazakar bilimkurguların vazgeçmediği bir tema. Her anı bilimkurgu külliyatından tanıdık gelen film, Hollywood’un eski yemekleri karıştırıp ve ısıtıp yeniden izleyicinin önüne sürmesinin yeni örneği.  Devamını Oku

   Halil İbrahim Sağlam: Konusuyla Alien, çekimleriyle Gravity hissiyatı uyandırarak bu iki filmin modelini birleştiren Life, belki türe yeni bir şeyler katmıyor, bu tarz filmlerin klasik şablonunu bire bir kullanıyor ama hem iyi bir bilimkurgu hem de iyi bir gerilim filmi olarak anılmayı hak eden sahneleriyle baştan sona heyecanla izleniyor. Devamını Oku 

   Okan Arpaç: Yaratığın ele avuca gelip de saldırılarına başlamasıyla birlikte merak uyandırıcı olmaktan çıkıp, aksiyon-korku-gerilim sularında yüzmeye başlayan film, 58 milyon dolarlık bütçesinin hakkını vermeye ve elbette masrafını çıkarmaya çalışıyor ancak pahalı bir ‘yaratıktan kaçıp kovalamaca’ hikayesi olmaktan kurtulamıyor. Devamını Oku

Hasan Cömert: Öncelikle tür açısından heyecan verici hiçbir veri barındırmıyor Life. Hatırlattığı film sayısının bu kadar fazla olmasının nedeni özgün malzeme kıtlığıyla alakalı olsa gerek. Devamını Oku

    Murat Tolga Şen:  Hayat temiz iş, mutlaka izleyin! Devamını Oku

Haktan Kaan İçel: Sonuç olarak bilim kurgu ve korku janrına pek yenilik getirmeyen bir filmle karşılaşıyoruz. Filmin başındaki Gravity etkisi altındaki gerçekçi bilim kurguya yönelirmiş gibi yapma çabası, filmin ikinci yarısında korku türüne hikâyenin yaklaşmasıyla beraber B korku filmlerine doğru yönelim gösteriyor. Devamını Oku 

Can Rende: Life hep ortalama işler yapan Espinosa’nın zayıf filmlerinden olmuş. İzlemesi keyifli ama salondan çıkar çıkmaz unutulan bir film. Devamını Oku